In de video hierna leg ik mijn veranderde plannen uit.

Marseille is een leuke stad. Veel Noord Afrikaanse invloed en een forse toename van het toerisme nadat het Europese stad is geweest. Omdat ik moest wachten tot er kaartjes waren voor de TGV breng ik hier een paar dagen door. Op zoek naar de echte bouillabaise! Marseille is de tweede stad van Frankrijk als het gaat om omvang en aantal inwoners.

Als je intussen gewend bent aan jachthavens langs de Spaanse en Franse kust is La Grand Motte een verrassing. Ik kwam er per ongeluk terecht, omdat het qua afstand goed uitkwam. Maar ik had steeds al iets van waar ken ik die naam toch van?

Als je uit zee aan komt zeilen zie niet de standaard hoogbouw waar ik aan gewend ben maar piramide-achtige en ronde vormen. In 1960 ontworpen op instigatie van Pompidou door de filosoof en visionair architect Jean Balladur in 1967 startte de bouw. Hij ontwierp niet een gebouw, maar een hele stad. De vierkante vormen zijn de mannelijke gebouwen en de ronde vrouwelijke gebouwen. Om de gebouwen heen is veel ruimte en de beplanting is met lokale soorten. Dat is intussen meer dan vijftig jaar oud en ziet prachtig uit en geeft ook de nodige verkoeling. Dit is ook massatoerisme en beton, maar omdat het met zorg ontworpen is respecteert het zijn bezoekers en bewoners meer.

Intussen ben ik vanuit Port Soller Mallorca naar Barcelona gegaan. Toen ik tegen de avond vertrok in Port Soller kwam ik twee keer walvissen tegen. Eerst dacht ik orca’s, maar die hebben niet zo’n grote staartvin en spuiten geen acht meter de lucht in. Ik twijfelde eigenlijk, want ik dacht dat walvissen alleen op de grote oceanen voorkomen. Maar het schijnt toch te kloppen. In de periode juni/juli trekken ze naar Gibraltar op weg naar de Atlantic.

In Barcelona ben ik een aantal dagen gebleven. Ik ben er in 90er jaren een aantal keren geweest en in 2011 nog een paar dagen nadat de regen ons te veel was geworden in de Prades en Montsant (de bergen waar ook de Priorat wijn vandaan komt).

Behalve dat ik even in het MACBA ben wezen kijken, qua gebouw een van mijn favorieten vanwege het licht, toch ook nog een keer naar Miro. Ik was even vergeten dat hij eigenlijk ook bij de abstract expressionisten  gerekend wordt.

De ‘geheime ‘ plekken zijn nu intussen ook bekende plekken geworden. Zoals de bunkers del Carmel. Jongeren slepen drank naar boven om naar de zonsondergang te kijken.

De Kus van Joan Fontcuberta is een muurschildering van 4000 foto’s die mensen naar een krant stuurden van wat hun moment van vrijheid was. Romantisch maar toch wel indrukwekkend. En nog wat andere highlights van Barcelona, o.a. Torre Agbar (de piemel van Barcelona) als alternatief voor de Segrada Familia.

Vanwege de hittegolf wil je graag in de middag verkoeling. Dus wat doe je dan, je gaat naar een natuurwetenschappelijke expositie. Cosmo Caixa is wel van heel hoge kwaliteit.

Cartagena is eigenlijk een beetje typische haven vergeleken met de andere havens langs de Spaanse Middellandse Zee kust. Dat komt omdat er geen strandtoerisme is,want er is geen strand. Dat realiseerde ik mij weer toen ik in Torrevieja aankwam. Tussen Cartagena en Torrevieja is een soort strandlagune. Ik had mij daar de voorstelling  van gemaakt dat het een soort natuurgebied zou zijn. Dat is niet zo. De strook tussen de lagune en de zee is helemaal volgebouwd. Niet met superhoogbouw zoals in Benidorm, maar zo’n beetje zoals de Belgische kust. Het ziet er ongeveer zo uit als Calpe (hieronder).

In Torrevieja een paar dagen gebleven in verband met het laten passeren van wind uit het noorden. Vervolgens naar Calpe en vandaar naar Ibiza. Torrevieja deed mij aan Fuengirola denken. Ze hebben, behalve een typische strandboulevard, met restaurants en barretjes, beide een kermis. Je ziet hier veel oudere mensen die het wat minder breed hebben. Het publiek in Ibiza is jonger en extravaganter, meestal alleen in sexy opzicht.

Bij aankomst in Ibiza werd ik ingehaald door de ferry die mij eerder naar Mallorca bracht. Tegen de avond is er een soort wild west race van motorboten van Formentera naar Ibiza. Zelf als het niet waait kom je in een ‘wilde zee’ terecht.

Om de kosten te drukken mijd ik de jachthavens. Een nachtje Ibiza b.v. € 105. Ik ga ten anker in Cala Talamanca, gratis. Maar dan wel de boot oppompen en naar de wal. Dat is ook steeds een expeditie. Vanmiddag in een bui met windkracht vijf hield mijn anker niet meer. Met kunst en vliegwerk geen andere schepen geraakt en heb ik opnieuw geankerd.

Vorige week maandag kwam mijn nieuwe waterpomp aan en kon ik die monteren. Alles dicht en probleem opgelost. Oké, morgen op weg!

Nee dus. Dinsdag viel de stroom uit op de stijger waar Stella ligt. Het viel mij op dat mijn koelkast meteen ontdooit was. De koelkast stopt met koelen wanneer de stroom onder de 21,4 V komt. De accu’s zijn leeg wanneer de spanning onder de 23,8 V komt. Bij volle accu’s zou de koelkast daar 8 á 10 dagen over doen en niet 3 uur. Dat betekent dat de accu’s kapot zijn. Zucht. Op zoek naar nieuwe. Het kostte drie dagen om een bedrijf te vinden dat de nieuwe accu’s snel kan leveren. A.s. woensdag zouden ze er moeten zijn.

Dat betekent wachten. Ik ben sinds 17 mei in Cartagena. Weliswaar ben ik 16 dagen naar Mallorca geweest om te wandelen met Marlo. En dat was heerlijk. Maar ik ben hier vandaag 25 dagen; heb het hier wel gezien. Er is een metal concert dit weekend. Weekend een metal festival voor de deur; jeugd van 40 met zwarte T-shirts en doodshoofden. Aardige jongens! Maar ik ben naar het marine museum geweest

Tot mijn verbazing werd ik dinsdagmiddag al gebeld dat de nieuwe accu’s gearriveerd waren. Met de taxi de accu’s opgehaald, aan boord gesjouwd (4 accu’s = 132 kg) en de oude van boord. Opgeladen en woensdag proberen. Het werkt nu weer zoals het moet! Ik kan eindelijk verder.