De mail is bij. Ik zit al de hele ochtend en de halve middag binnen. Al twee dagen waait het redelijk stevig. Stella ligt zelfs in de haven redelijk te stampen ik kan nog net zonder iets vast te pakken rondlopen. Nu ben ik het zat. Dat geschommel is zo wel genoeg en ik begin claustrofobisch te worden. Rond het Ría van Muros zijn tamelijk hoge heuvels. Ik kijk al steeds of ik niet naar boven kan om over de baai uit te kijken. Vamos!

Verbaasd over wat ik boven aantref. Ik dacht dat er alleen een heuvel was. Maar er zijn prachtige paden, de geur van hout en onverwacht een klein bergdorpje. In de straatjes past nog net een auto.

Leave a Reply to Truus

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

  1. Truus
    Sep 06, 2020

    Wat een mooie plaatjes weer! Ik heb het idee dat ik ook onderweg ben en vol verbazing over je schouder mee mag kijken.

    Reply