Twee keer was ik even in Gibraltar. De eerste keer om in een jachthaven terecht te komen. Dat lukte niet, want de jachthaven was gesloten, want er werd verbouwd. Ik had netjes de Engelse gastenvlag gehesen, want mijn idee over de Engelsen is dat ze dat belangrijk vinden. Meteen weer naar beneden en op weg naar de eerste haven na Gibraltar; La Linea. Meteen na het vliegveld is de grens en daarna begint er een Spaanse jachthaven. Daarvoor moest ik wel om de landingsbaan heen varen. Weer even in Gibraltar vraagt een kwartier lopen en de grens passeren, Spaanse grensbewaking en daarna Engelse grensbewaking en douane.

Eigenlijk viel de rots mij tegen, want als je de Straat van Gibraltar invaart zijn de omliggende Marokkaanse en Spaanse bergen hoger en indrukwekkender. Ik wilde wel nog even op de rots, want het is een fascinered uitzicht en historisch een belangrijk punt. In meerdere opzichten een waterscheiding tussen werelden.