Op 11 mei meldde ik dat ik een probleem had met het roer. Deze week heb ik dat eindelijk opgelost en vandaag gaat Stella dan echt weer te water. Intussen is het 25 mei en heb ik bijna een maand in Port Saint Louis du Rhône doorgebracht. Je wordt een klein beetje onderdeel van het leven in dit stadje. Vroeger was dit een havenstadje waar kustvaarders werden gelost en de goederen per trein verder Frankrijk in gingen. Nu is er 20 km verderop een containerhaven, een raffinaderij en andere industrie. Er zijn twee cafés en een snackbar. Bij een van de cafés drink ik vaak een kop koffie. Gisteren kreeg ik een ‘café au lait’ zonder dat ik die besteld had. De kasteleinse had mijn patroon al vastgesteld. In de supermarkt heb ik een eigen kassa mevrouw. Als ze me ziet, komt er automatisch een glimlach. In de supermarkt zie je ook dat sommige ouderen het niet breed hebben. Het andere publiek heeft een voorkeur voor leggings, korte strakke truitjes, tattoos en paars, blauw en groen haar. Die kleuren kun je ook best combineren met grijs. Veel mensen kennen elkaar en zeggen elkaar gedag en praten bij in de super. Het doet me nog het meeste denken aan de volksbuurt in Utrecht waar ik in de jaren zeventig woonde.

Dat Franse leven kom ik ook tegen bij de reparatie van mijn roer. Het eerste bedrijf wat ik mailde, antwoordde dat ik in september aan de beurt zou zijn. Het tweede bedrijf benaderde ik persoonlijk. Ja, ze konden me helpen. Toen ik hun hulp echt nodig had om het lager uit te draaien op een draaibank, waren ze enkele dagen onbereikbaar. De persoonlijk benadering werkt toch het beste en op de andere werf hier in de buurt zijn meer bedrijven en werkplaatsen. Ik vraag of iemand een goede machinebankwerker kent. Ik moet bij Mathieu zijn. Ik tref hem uiteindelijk en zeg dat ik een probleem heb en dat ik daar een goede machinebankwerker voor nodig heb. Meteen geïnteresseerd. Ik moet even naar het kantoor om een werkbon en morgen is het klaar. Mathieu werkt voor het bedrijf wat meldde dat ik in september aan de beurt zou zijn!

Leave a Reply to Marloes

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

  1. Inez
    May 25, 2023

    En nu maar ter zee met Stella,fijn dat probleem opgelost is.Leuk zo’n koffie-stamcafé😊
    Ik hoop dat je verder geen narigheid krijgt,anders kom je gelijk met Sinterklaas hier aan….

    Reply
  2. Dave
    May 25, 2023

    Fijn Gerard! Gaat de mast mee aan boord?

    Reply
    • Gerard
      May 26, 2023

      De mast ligt op een stelling die ik hier in elkaar getimmerd heb. Voor steekt de mast een meter uit en achter twee. Ik heb met een zeeschouw gevaren waar de mast een meter of vier achter het schip uitstak. Volgens mij is dit wel te doen. Ik kwam hier Nederlanders tegen die via de Moezel, Rijn en Donau naar de Zwarte Zee zijn gevaren met de mast op het schip. Ze zijn nu ook op weg naar Nederland via de Rhône.

      Reply
  3. Truus
    May 25, 2023

    Wat een fraai gekozen, bijna poëtische bewoordingen, voor het alledaags leven in een doorsnee Frans dorp.
    Tot mijn ontsteltenis ziet Stella, gewend als ik was aan de ranke boot met fiere mast, er nu uit als een ‘ding’ dat vaart…weg alle gracioziteit van weleer. Misschien is de hoek waarin de foto genomen is, niet de meest flatteuze.
    Maar weer in de vaart, op weg naar het vervolmaken van een rondje west-Europa 😘Bon voyage

    Reply
  4. Marloes
    May 25, 2023

    Ha Gerard, wat fijn dat Stella het weer doet! En leuk om je blog te lezen. Veel plezier daar! Groeten, Marloes

    Reply
  5. Willy
    May 25, 2023

    Ha Gerard, een leuk verhaal. Fijn dat je nu de terugreis kan starten. Veel plezier en geniet van het Franse landschap.

    Reply
  6. Klaske
    May 26, 2023

    Goed voor je frans dit alles. Veel plezier,

    Reply