Toen ik 17 was heb ik mijn vader voor Sinterklaas dit boek gegeven. Bertus Zijdenbos zeilde rond de wereld van 1966 tot 1969. Mijn vader is in 2006 overleden. Bij het opruimen van zijn spullen kwam ik het boek weer tegen en herinnerde ik mij dat ik het boek eerst zelf had gelezen. Op dat moment realiseerde ik mij dat ik dat zelf graag wilde, maar het altijd voor onmogelijk had gehouden. Ik besloot om te bekijken of het te realiseren zou zijn en maakte vervolgens een plan. Het plan bestaat nu een aantal jaren en het gaat nu gebeuren.

Wat fascineert mij aan ‘Zeilend rond de wereld’? Een aantal dingen. Het in orde krijgen en het gebruiken van een klein schip voor dat doel is bevredigend. Het leven op zee is uitdagend, soms bedreigend, het haalt je uit je ‘comfort zone’ en werpt je terug op jezelf. Ik ervaar daar sterker dat ik besta en voel mij er op mijn plek. Het brengt mij een landschap van water en kust én in contact met mensen in andere culturen. Daarin komen nu opnieuw een aantal dingen samen.

Ik ben op het water opgegroeid, mijn ouders waren binnenvaartschippers. Ik herinner mij allerlei plaatsen in Nederland waar ik urenlang naar heb gekeken. Varen gaat langzaam. Mijn ouders kenden allerlei ‘vreemde mensen’. Ik was vijf of zes jaar en herinner mij een man zonder oor, mensen die niet konden lezen en schrijven en veel gewelddadige mensen. Dat laatste vaker verbaal dan fysiek. Ik heb mijn jeugd op internaten doorgebracht waar ik mensen tegenkwam die cultureel van mij verschilden. Later heb ik mij die verschillen, en de betrekkelijkheid daarvan, steeds beter gerealiseerd. Die verschillen spelen vaak min of meer bewust een rol in mijn leven en werk.

Tijdens mijn werk, in de gezondheidszorg, ben ik steeds bezig geweest om verschillende perspectieven te verbinden, verpleegkundigen die van mening verschilden, maar ook de verschillende gezichtspunten van artsen en patiënten. Sinds 2001 heb ik mij op landelijk niveau beziggehouden met gezondheidszorg en ouderen. Ook hier ging het mij om het verbinden van verschillende zienswijzen van patiënten, ouderen, bestuurders, praktijkmensen en politici, zodat uiteindelijk iedereen er beter van wordt. Eigenlijk doe ik steeds hetzelfde. Kijken, luisteren, nadenken en doen. Maar nu komt het water terug en ga ik verder weg. Ik ben benieuwd ……