Na Gibraltar vaar ik langs een van de bekendste Spaanse Costa’s. Het is hier nog steeds lekker weer overdag. ’s-Avonds wordt het langzamerhand iets minder aangenaam. In de haven van Estepona lig ik naast een Duits echtpaar die ik al in twee eerdere havens heb gesproken. Dit leidt onder meer tot een gezamenlijk restaurant bezoek.

Ik wil graag Malaga bezoeken, maar Malaga heeft een kleine jachthaven, die bijna altijd vol is met schepen van ‘leden’. Er zijn plaatsen in de echte haven, maar nu even niet. Ook hier wordt gewerkt aan de kades. Daarom bezoek ik Malaga vanuit Fuengirola. De jachthaven is vlakbij het treinstation en hiervandaan is het ruim 40’met de trein naar Malaga. Ik bezoek het CAC; dat is moderne kunst. Ga ik toch ook nog even naar het Picasso museum? Ja, maar wel. Er is ook een tentoonstelling over Brassaï. Hij was bevriend met Picasso. Zwart foto’s van voor de oorlog. Ik kom helemaal blij naar buiten. Op een terras ziet de wereld er met deze ervaring ook meteen beter uit!

Ook wil ik het Engelse kerkhof zien. Dat dateert van eind 19^e eeuw. Protestanten konden niet worden begraven op een katholiek kerkhof, omdat dit gewijde grond is. Niet katholieken werden op het strand, min of meer in zee ‘begraven’. De toenmalige Engelse consul heeft grond gekocht en geregeld dat protestanten ook normaal begraven konden worden. Al zou je dat vanwege de staat van het onderhoud niet zeggen, op het kerkhof wordt nu nog steeds begraven.