In mijn vorige bericht schreef ik al dat ik langer in Vigo blijf. De reden daarvoor is dat ik in de havens en op ankerplaatsen het leven nogal ‘alenig’ vind. Toevallig heb ik gisteren bij Nederlandse mensen in de kuip gezeten die op weg zijn naar de Canarische eilanden. Daar ontstond opeens een gesprek van anderhalf uur. De laatste keer dat ik onderdeel van zo’n gesprek was, was in A Coruña, bijna een maand geleden. Een van de oplossingen die ik heb bedacht is Spaanse les nemen. Ik heb een week lang iedere dag anderhalf uur privé les, waarbij het meestal gaat over de Nederlandse en Spaanse cultuur. Dat is interessant en het gaat een beetje de ontheemding en contactloosheid tegen die kennelijk onderdeel is van het zeilersleven in COVID tijden. Ondertussen beraad ik mij over mijn onderneming.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

  1. Arnold Trampe
    Oct 01, 2020

    Hi Gerard,

    Duidelijk en mooi dat je dat met ons deelt. Het is denk ik goed om bij te sturen en niet te blijven hangen in een idee omdat je je dat nu eenmaal had voorgenomen. Maar gooi ook niet direct alles overboord, denk er de winter over na en wendt het steven in een richting die het zware weer combineert met wat meer luchthartigheid. Mogelijk moet Marloo wat vaker met je mee. Ik hoop je gauw weer te treffen in Nederland.
    Groet Arnold

    Reply