Op weg naar Medemblik zag ik in de loop van de middag het silhouet van Enkhuizen boven de horizon. Ik bedacht me dat ik vier jaar geleden hier langs kwam op weg naar Amsterdam waar een afscheidsfeestje zou zijn. Ik maakte een rondedansje in de kuip van blijdschap. Ik ben alleen vertrokken en kwam ook alleen weer thuis aan. Als niemand kijkt, doe je van die dingen.

Het plan was voor een jaar weg te gaan. Door corona was ik na vier maanden weer terug. Uiteindelijk ben ik, met onderbrekingen, bijna een jaar weg geweest. Het was alleen, soms te alleen en soms was het fijn.

Ik heb spannende dingen meegemaakt. In Roscoff (Bretagne) vislijn in de schroef en ten anker boven een plek die droog zou vallen bij laag water. Dat is niet handig met een kiel onder je. Na contact met de Franse kustwacht werd ik geholpen door Fransen die hier veilig ten anker lagen. Zij doken met een body-suit, duikmasker en mes overboord om de lijn er uit te snijden.

Ik heb veel leuke mensen ontmoet en soms onaardige mensen. De directeur van de een talenschool die met een vriendin voor mij alleen een uitje organiseerde. Monteurs die voor niets pijpjes voor mij fitten. Nederlanders die in Amerika wonen, maar in de Middellandse Zee rondzeilden, die mij voor het eten uitnodigden.

En ik heb veel gezien en gehoord. Na 6385 km, 332 dagen en ongeveer 2000 foto’s en videoclips weer terug in de haven.